Bedrijfswaardering

Bedrijfswaardering staat centraal in processen zoals bedrijfsopvolging en acquisities, waar verschillende actoren met uiteenlopende doelen samenkomen. In deze situaties lijkt onderhandelen vaak op een strategisch spel, waarbij de ene partij probeert haar bedrijf – mogelijk een levenslang project – tegen de hoogst mogelijke prijs te verkopen. De andere kant streeft ernaar een winstgevende onderneming te verwerven die zowel nu als in de toekomst rendabel is. Een essentieel punt verbindt beide: de noodzaak om een eerlijke prijs voor het bedrijf vast te stellen die de waarde ervan voor beide partijen weerspiegelt. Hierbij moet het te handelen bedrijf worden gewaardeerd. De uitdaging is om tot een gemeenschappelijke waarderingsbenadering te komen, aangezien kopers en verkopers vaak verschillende visies en verwachtingen hebben met betrekking tot de transactie. Terwijl de verkopende partij reflecteert op hun eerdere inspanningen en prestaties, richt de koperskant zich op de potentiële toekomstige successen van het bedrijf.

Het verschil tussen ondernemingswaarde en ondernemingsprijs

Wanneer we het hebben over de verkoop en aankoop van ondernemingen, zijn er twee termen die vaak naar voren komen: ondernemingswaarde en ondernemingsprijs. Hoewel deze termen op het eerste gezicht vergelijkbaar lijken, vertegenwoordigen ze fundamenteel verschillende concepten die essentieel zijn voor zowel verkopers als kopers om te begrijpen. In dit artikel zal ik deze twee concepten nader analyseren en de belangrijkste verschillen uiteenzetten.

Ondernemingswaarde (Enterprise Value)

Ondernemingswaarde wordt beschouwd als de totale waarde van een bedrijf. Het is een maatstaf die gebruikt wordt om de volledige marktwaarde van een onderneming te bepalen. Dit omvat niet alleen het eigen vermogen van de onderneming (de waarde van de aandelen), maar ook de schulden en eventuele minderheidsbelangen, minus de contanten en kasequivalenten die het bedrijf bezit. De berekening van de ondernemingswaarde geeft potentiële kopers een duidelijker beeld van wat het zou kosten om het bedrijf in zijn geheel te kopen, door alle vormen van kapitaal (zowel schuld als eigen vermogen) die gefinancierd moeten worden, mee te nemen.

Ondernemingsprijs (Transaction Price)

Ondernemingsprijs, daarentegen, is het bedrag dat daadwerkelijk wordt betaald voor de aankoop van een onderneming. Dit is de prijs die tot stand komt na onderhandelingen tussen de koper en de verkoper, en kan worden beïnvloed door verschillende factoren zoals de huidige marktomstandigheden, de financiële prestaties van het bedrijf, en toekomstige groeiverwachtingen. De ondernemingsprijs is wat de koper bereid is te betalen op basis van de waargenomen waarde van het bedrijf, inclusief de verwachte synergieën die de koper gelooft te kunnen realiseren na de overname.

De kruising van waarde en prijs

Hoewel ondernemingswaarde in principe een objectievere maatstaf is, gebaseerd op berekenbare financiële metrics, is ondernemingsprijs subjectiever en wordt deze beïnvloed door onderhandelingen en percepties van waarde. Een van de grootste uitdagingen in het overnameproces is het overbruggen van de kloof tussen deze twee getallen. Verkopers streven ernaar hun bedrijf te waarderen op basis van de maximale ondernemingswaarde, terwijl kopers een prijs willen betalen die zo dicht mogelijk bij hun eigen waardering van de ondernemingswaarde ligt, rekening houdend met hun specifieke doelstellingen en de synergieën die ze verwachten.

Het begrijpen van het verschil tussen ondernemingswaarde en ondernemingsprijs is cruciaal voor iedereen die betrokken is bij de aan- of verkoop van een onderneming. Deze kennis stelt zowel kopers als verkopers in staat om beter geïnformeerde beslissingen te nemen, realistische verwachtingen te stellen, en uiteindelijk tot een overeenkomst te komen die voor beide partijen voordelig is. Het doel is niet alleen om tot een eerlijke prijs te komen, maar ook om een basis te leggen voor het succes van het bedrijf onder zijn nieuwe eigendom.

Methoden voor bedrijfswaardering

Bij de waardering van een bedrijf worden verschillende methoden toegepast om de economische waarde van een onderneming te bepalen. Deze methoden kunnen variëren afhankelijk van de aard van het bedrijf, het doel van de waardering, en de beschikbaarheid van informatie. Hieronder bespreek ik enkele van de meest gebruikte methoden voor bedrijfswaardering.

1. De vermogensrendementsmethode (Discounted Cash Flow, DCF)

De DCF-methode is een van de meest toegepaste methoden voor bedrijfswaardering. Deze benadering berekent de waarde van een bedrijf op basis van de verwachte toekomstige kasstromen, die vervolgens worden teruggerekend naar hun huidige waarde (gepresenteerd in euro’s vandaag) met behulp van een disconteringsvoet. Deze methode is bijzonder nuttig voor bedrijven met voorspelbare en stabiele kasstromen en wordt vaak gebruikt voor de waardering van investeringsprojecten, ondernemingen en bedrijfsonderdelen.

2. De marktmethode

Bij de marktmethode wordt de waarde van een bedrijf bepaald door te kijken naar recente verkopen van vergelijkbare bedrijven binnen dezelfde industrie. Deze methode gaat uit van het principe dat de marktwaarde van vergelijkbare bedrijven een goede indicator kan zijn voor de waarde van het te waarderen bedrijf. Belangrijk bij deze methode is het vinden van voldoende vergelijkbare transacties, wat in sommige sectoren of bij unieke ondernemingen uitdagend kan zijn.

3. De vermogensbasismethode

De vermogensbasismethode kijkt naar de netto activawaarde van een onderneming, oftewel de totale waarde van de activa min de totale schulden. Deze methode kan bijzonder relevant zijn voor bedrijven die van plan zijn te liquideren of voor ondernemingen waarvan de waarde voornamelijk in hun fysieke activa ligt, zoals vastgoedondernemingen. Het kan echter minder relevant zijn voor dienstverlenende bedrijven of technologiebedrijven, waar de belangrijkste activa intellectueel eigendom of menselijk kapitaal kunnen zijn.

4. De rentabiliteitswaardemethode

De rentabiliteitswaardemethode baseert de waarde van een onderneming op zijn vermogen om winst te genereren. Dit kan gedaan worden door de gemiddelde historische winst te nemen en deze te vermenigvuldigen met een branche-specifieke multiplier. Deze methode houdt rekening met het feit dat bedrijven met vergelijkbare winstgevendheid verschillend gewaardeerd kunnen worden, afhankelijk van hun groeipotentieel, risicoprofiel en marktpositie.

Elke waarderingsmethode heeft zijn eigen sterke en zwakke punten en de keuze voor een specifieke methode hangt sterk af van de specifieke omstandigheden van het bedrijf en het doel van de waardering. Vaak wordt een combinatie van meerdere methoden gebruikt om een zo nauwkeurig mogelijk beeld te krijgen van de waarde van een bedrijf.

De vermogensrendementsmethode: voorbeeld, voordelen, nadelen

De vermogensrendementsmethode, beter bekend als de Discounted Cash Flow (DCF)-methode, is een krachtige techniek gebruikt in de financiële wereld voor het waarderen van investeringen, projecten, en bedrijven. Deze methode is gebaseerd op het principe dat de waarde van een bedrijf gelijk is aan de contante waarde van de verwachte toekomstige kasstromen. Hieronder licht ik een eenvoudig voorbeeld toe, en bespreek ik de voordelen en nadelen van deze methode.

Voorbeeld

Stel, u overweegt te investeren in een Nederlands technologiebedrijf. U hanteert de kasstroomprognoses voor de komende vijf jaar als volgt:

• Jaar 1: € 100.000
• Jaar 2: € 120.000
• Jaar 3: € 140.000
• Jaar 4: € 160.000
• Jaar 5: € 180.000

Om de DCF te berekenen, moet u een disconteringsvoet kiezen. Stel, de disconteringsvoet is 10%. De contante waarde van de kasstromen wordt als volgt berekend:

Contante Waarde = Jaar 1 Kasstroom / (1 + Disconteringsvoet)^1 + Jaar 2 Kasstroom / (1 + Disconteringsvoet)^2 + … + Jaar 5 Kasstroom / (1 + Disconteringsvoet)^5

​Deze formule geeft u de totale contante waarde van de verwachte kasstromen. Door deze berekening uit te voeren, kunt u bepalen of de investering onder- of overgewaardeerd is op basis van de huidige marktprijs.

Jaar 1: € 100.000 / (1 + 0,10)^1 = € 90.909,09

Jaar 2: € 120.000 / (1 + 0,10)^2 = € 99.173,55

Jaar 3: € 140.000 / (1 + 0,10)^3 = € 105.184,07

Jaar 4: € 160.000 / (1 + 0,10)^4 = € 109.282,15

Jaar 5: € 180.000 / (1 + 0,10)^5 = € 111.765,84

Deze individuele contante waarden worden vervolgens opgeteld om de totale contante waarde van € 516.314,71 te verkrijgen.

Voordelen

• Toekomstgericht: DCF focust op toekomstige prestaties, wat bijzonder waardevol is in dynamische sectoren zoals technologie of duurzame energie, waar toekomstige groeipotentie belangrijker is dan historische resultaten.
• Flexibiliteit: de methode staat toe om verschillende scenario’s te modelleren, afhankelijk van veranderende marktomstandigheden of bedrijfsstrategieën.
• Grondigheid: door alle toekomstige kasstromen te analyseren, biedt het een diepgaand inzicht in de financiële gezondheid en het potentieel van een bedrijf.

Nadelen

• Complexiteit: het vereist een diepgaand begrip van financiële modellering en een nauwkeurige inschatting van toekomstige kasstromen en de disconteringsvoet, wat het moeilijk maakt voor niet-experts.
• Onzekerheid van prognoses: toekomstige kasstromen zijn slechts schattingen en kunnen aanzienlijk variëren, vooral in snel veranderende markten of bij start-ups.
• Subjectiviteit: de keuze van de disconteringsvoet kan subjectief zijn en heeft een grote invloed op de waardering, waardoor twee analisten tot verschillende conclusies kunnen komen voor hetzelfde bedrijf.

De DCF-methode is een krachtig instrument voor het waarderen van bedrijven, met name voor die met duidelijke en voorspelbare toekomstige kasstromen. Het vereist echter zorgvuldige uitvoering en een goed begrip van de onderliggende aannames.